Suyun ilk atesle bulustugu andaki sicakligini tasiyor,
senizlikle kamcilanan su kalbim..
Yasamla ölüm arasindaki o ince cizgide cambazlik yapiyorum bu aralar...
Ayagim kayinca cigliklar,
düzgün yürüyünce ise alkislar kopuyor biryerlerden...
Kan görmek istiyor gözlerim,
ya akmali benden yada akitmaliyim biryerlerden...
Ölüm istiyor bedenim,
ya ölmeliyim yada öldürmeliyim ruhsuz bedenleri...
Ciglik istiyor kulaklarim,
ya atmali derinden yada attirmali derinlerden...
Gün ve gün agliyor icimdeki cocuk...
Gün ve gün kan kaybediyor.
Yok oldukca icimde eriyor hayallerim...
Ne yapmaliyim bilmiyorum...
Tüm renkler siyah benim icin artik.
Ne yapsam renkli yasayamiyorum.
Kan kaybediyor hayatim.
Can cekisiyor hayallerim.
Yasamak zor geliyor artik bana,
nerde hata yaptim diye dusundukce batiyor her limanda gemilerim...
Gidiyorum...
yasamak istemiyorum artik aranizda.
"yanlis hayat dogru yasanmaz".
Bilirmisin uzanipta yakalayamanin ne oldugunu?
Uzanirsin,
engeller cikar,
tek tek asarsin...
Tam yakaladim bu sefer derken elinin ucundan kayiverir
birdaha yakalayamamacasina...
Ben biktim bu kisir donguden...
Ya bitmeli bu iskence,
yada bitirmeli beni...
Ya istemeli beni,
yada tamamen silmeli...
Her gecen gun biraz daha aciyor canim...
Hergün biraz daha kan kaybediyor hayallerim.
Su alan bir gemi misali her gecen gün yavas yavas batiyorum...
Tayfam yok,
yolcum yok...
Gemiyle birlikte baticak hicbirseyim yok..!
Ne hayallerim ne umudum nede yarinlarim...
Kacmak istersin hayattan,
tek basina yasamak karanliklarda...
yapamazsin,
birakmazlar pesini...
Onlar kovaladikca sen kacarsin...
nereye oldugunu bilmeden.
Bir gün kazanacam diye inad edersin...
kazanamazsin...
sonunda yenilir ;
hayatlar icinden hayat secersin...
Sebebsizce yasarsin ölmek isterken delice...
Bilirmisin iki arada kalmanin nedemek oldugunu?
Adim atsan ölecek,
geriye dönsen yanacak gibisindir...
ikisindede canin acir,
icin acir...
Ama secim yapmalisindir ve kurtulmalisindir bu kisir donguden...
Kurtulus yok,
kurtulmak yok..
aci var ama gözyasi yok!
Siyah-Beyaz bir film icinde,
rolu belirlenmis hayatin dublorlugunu yapmak nekadarda anlamsiz...
Sensiz, su hayatimin tek rengi kirmizi, "kan kirmizi".
Olmuyor iste sensiz olmuyor...
kan agliyor kanimin her damlasi...
Bir dilek tutarsin mumlari uflerken...
bir yudum mutluluk, yasam,
yasama dilenci...
Ask dilersin ask,
sevdanin kiblesinin yanlis yerde oldugunu bilmeden...
Papatya fali gibi oynuyor kader ruhumla...
Kopardigi her yaprak incitiyor bedenimi...
Acitmiyor beni, yaptigi ruhuma...
Bilmiyor ama ruh kristali kirilirsa duzelmez birdaha...
Sensiz tanrisini kaybetmis,
Sizofren bir insanin karanliklari icindeyim
...Cirpiniyorum...
Kan pihtilasmasina donen gozyaslarim adini yaziyor her baktigim yere...
Yapicak birsey arayip bulamiyorum...
Kalbimin diger yarisini saklasalar...
sonra bul deseler mesela,
nerde oldugunu bilmeden,
baska bir yerlerde attigini,
baskalari icin attigini dusundukce,
kalbimin diger yarisi acimazmi?
Ruhumun yarisini,
kitleseler mesela bir odaya?
Sonrada yasamaya devam et deseler?
Kan aglamazmi ruhunun diger yarisi??
Nefesini kesseler mesela...
Alma deseler onsuz nefes...
bu yakarmi canimi sence?
Sensizlik demek,
nefessiz kalmak zaten...
sensizlik demek rutuslari yapilmamis
hayatimin sah damarimi kesmek cirpida...
" Sen ve Ben" dik biz...
Simdi " Kan ve Revan " ...
Arkamdan sapladigin hancere inat kan agliyor seni goren gozlerim...
Kan kusuyor seni soyleyen dilim...
Senden sonra cok degisti ruhsuz bedenim...
Koluma kazidigim ismin simdi senden kalan tek izin...
Baktikca,
ihanetinin bedeline ruhumu sarkilar,
Fikrimi nefret...dilimi kufur besleyecek...
Bitmeyecek sana olan tanimsiz kinim..!!
